Kraglose woorde soos galmende simbale,
klok ons eie wil vir ieder se kwale.
Hak tog net die Vaderhand ritme!
En wyk tog net met dié aneurisme!
Los die handeknoei van niet en niks,
let ons seisoene – bruik dié Flits.
Bid geïnspireerde note, kerns van krag.
En stuur die gevat met Sy bekwame mag.
Daagliks hoop, daagliks sterwe,
Dis vandag dat ons Sy koninkryk mag beërwe,
Sy reën giet altyd, en sink in ons grond,
Maar mag dit wat groei nie wees wat wond.
Die berge en heuwels druk geregtigheid seer,
Sodat al die dor bome kan verbrand en verskeur.
Sien altyd eerste hin balk hin eie oog,
Want jou broeder spieël… net jou eie voog.
